Gözümdeki yağmurlar

Kuruyan bir toprak gibi hasretim sana,
Çöllerde bir garip mecnun gibi hasretim...
Dilimde sen varsın, kalbimde sen,
Şiirlerim sen oldun fikirlerim sen.
Ne var sende bu kadar beni çeken?
Belki de akıtamadığım gözyaşlarım
sende hayat bulur.
Sen olursun benim sırdaşım.
Gözlerimle tanışıklığın var evelden;
Ve duygularımın çocuğusun sen,
Onların büyütüp onların beslediği masum bir çocuk.
Her düşen damlan öyle bir iz bırakmışki yüreğimde
Güneş açsa bile silinmez olmuş gözyaşlarım.
Zaten beklemez olmuşum güneşin açmasını.
Bir sen kalmışsın bana, bir de karanlıklar...
İçinde bulunduğum karanlık öyle koyuymuşki;
kimse farketmemiş gözümdeki yağmurları,
Ve kimse dert etmemiş yazdığım satırları.
Bir zaman gelmiş ben, sen olmuşum,
Yağmışiım geceleri ıssız sokaklara...
Ve süzülüp gitmişim hiçlik diyarlarına