Raziel NisRoC|Mekan-ı Cehennem Albüm Tüm Sözleri FeaTuringle

RAZIEL- Giriş (SESSİZCE)

Raziel (VERSE):

…Sen ses ver günah biçilsin…!!
Eylem dizilsin..
N’eylem gözler kararsa, ahir sularsa beatler, hadımsa düşler, kararsa inler donuksa yüzler?
Solar bu günler Matmazel çıkarsa umutla,
Şarapta kalır aklımın sarhoş yüzü.. (Biraz Dumanlı..)
Bakışlar akıtır gözlerim, ölümün götürdüğü alem neresi??
Sargısı rap’mi? Her bunalımın kaynağı Flowist hayalperestler mi?
Bilemedi kalbim yaşlanırsa tek bir köşede kalıp solacağını,
Tek ve sek bir acının sahilinde nabzımın tekleyip duracağını…
Okuduğum her satır bir düştü, düştüm. Sancı üşüştü gülüştünüz!!
Üzerim aynı rüküş umutsuzlukla örtülü.. mekan-ı cehennem döküldü..

“Emin kumarda öldü”

Lafım bölündü 17 seneye..
Çarpın şimdi dilim giderken ardına bıraktığı poetik sözlere…

RAZIEL-KUMDAN KALELER

Raziel (VERSE):

Bozun oyunda yokum, yazar kolum batar yarına kasar her kelamda,
Gözlerim kızarır vakt-i sabaha, sözlerim acıtır kamçılarda…
Bedenimi bana bırakın yaşama o resti çekmek mi içimden geçen?? “DEĞİL”
Dünlerim ezildi, sezinmedim! -gölgelerde yetişti güllerim..
Sorgusuz olgular hep peşime takılı vebanın adresi -Sanallık-
Her samanlık içinde kalan aşkı saklar, orada iğneler batarsa şans var..!!
Beklemek harap eder darbına serzeniş pek güç gelir artık,
Taktik nefesini keser eğilirsin,
Elyel gecelere devrilirsin..
Sargılar yaramı açmadan kapıda,
Yargılar başımı eğdirir kağıda,
Baskılar sancı her durumda,
Kamçılar yarını duygularda..
Aslen bu muyum? Bedende su muyum? Ben ağlarken akıp giden,
“Nerelere..” diyemem!
Dilim kilitlidir içimde yıllanan hüsran..neden??
Kalınca tek yek olup dinlemek geçmişi zor,
Bedenime kızgın kor gibi parçası gibi bırakır hayat,
Sanatım Rap’im bu kutsal kitap…

Nakarat (4x):

Bıktım kumdan kaleler yıkılsın..
Aynaya baksın içimdeki çocuk,
Demini alsın ben yokken günleri dert saysın,
Rap’e bulansın..
…

Raziel (VERSE):

Çek damara lan kaç para bu iksir? dumanlı caddeler derbeder edendir beni,
Düş satar Rap ghettoda Dua misali, yanar daimi..
İki renk damıtırım bundan öte mazim dondu, sesim boğuldu görünce dostumu sürgün..
Dünya yavaştan atar aklıma kördüğüm..
Savaşırken ben dünleri kalemle döktüm, hatamı gördüm..
Kapandım öldüm, sabahtı döndüm, Beatleri döktüm, duvarlar ördüm..
Düşmanı gördüm, elemle sövdüm,
Umuttu yalan ve sabırla dövdüm her beati kaleme bıraktım kini,
Savaşa hazırdım morfini çekip de miğferi çıktım yola, gazi Razi her taraf alabora ruhtu yelkeni tuttu biçare düşleri sarıpta çektim (yow) Rap olup inledim….
(…nef’es…)

Nakarat (Tekrar):

RAZIEL- DÖRT MEVSİM BAHAR feat. DÜŞÜNCE (EFFEKT)

Raziel (Verse):

Dağılır tozlu raflarında eskitilmiş anılarım,
Çocukluk sevinçleri sırt dönerken terk et nedensiz!
Merkezimde tek beden bu Raziel, anatomimde Effekt bir dil,
Çığlığında korktu herkes...!
Tez kapında restim, asıl tohum Effekt’im,
Bir yolum ve bendim giderayak çekerken
Hasreti ciğerde can bulan bir dünya tek baharlık hasretim
Kar kapımda kaldı dört mevsim!
Prangalar ayaklarımda zor bela koşardım kanka anla halimi! –iki elimde kanda..!
Ruhumun içinde tek melek odamda şimdi dayanağım bu ömre,
Sevgimin asaleti son nokta..!
Şimdi dipnotum bu Razi, meskenim kederli gördüğüm ve çizdiğim bütün satırlarımda
sinyali saklı ahirin, zaman geçer devran hep döner,
Gölgelerde dahi açar bu güller..!

Nakarat (2x):
Baharda kar yok, odamda kar çok,
Akıp giden zamana dair pay çok, bak önümde Ay çok..
Güzünü geride bırakan bekleyiş sonu merasim
Ben düşündüğün kadar buradayım
-Dört mevsim;
Baharda kar yok, odamda kar çok,
Akıp giden zamana dair pay çok, bak önümde Ay çok..
Güzünü geride bırakan bekleyiş sonu merasim
Ben düşündüğüm kadar buradayım dört mevsim...

Düşünce (Verse):

Çevremde çapraz örülü teller ilk bakışta erler
Sabah köründe kalktık beden neden terler?
Bıraktığın gibi buldun mu geriye döndüğünde
Zaman bu bir akıp bir delik geçer..!!
Orda böyle geçer zaman hayal kavramında yoklar
Yaz kış hep aynı zorluk dizden aşağıda botlar
Bir elim başımda iken diğeri semada
Keşke uzansaydım toprağa altımda yeşilden otlar..
Yatılı bir okul gibi sürekli ordayım ben,
Yatarım dar yataklarında o havasız mangada,
İçim içime sığmaz bazen gözüm kapalı rüyada,
Sanki ben bu anı yaşamıştım önceden...
Alıp götür beni uzaklara dostların diyarına,
Akıp gitsin istemezdim onca zaman boşa
Her batan gün takvime çizik atmalar neden?
Okyanuslar ortasında kaldık senle ben...

Nakarat (4x):

RAZIEL-MELEKLERE HİTABEN

Nakarat (2x):
(EMİN)
Ölümlerden ölüm seç beğen!
Dünün kederse sevgilerden,
Düş kur kendine gülüşlerden,
Cigara markaj aklına hapis kederden…
Zaman dalıp geçer,
İnanç varıp deşer solgun renklerden
Hisset bedenimin soğuduğunu Razi,
Doğum ölüm, arası Mekan-ı Cehennem…

Raziel (Verse):

Parlayan gözlerimde dumandan ibaret bir cehennem kalktığım an yatırdı Tanrı
Yasak rüyalara doğdu ellerim… Ben Nerdeyim?
Hangi kelamda bendim? Hangi acıda kaç yaş tükettim?
-Ölüm mü son nokta varılsa?
Takatım kalmadı senaryo kanlı..
Söylenen sözler var ki daraltan aklı, kar yağışlarında saklı ram bakışlarım
Yarına gömülü hiss-i ziyanım, hiss-e hayatım, yok takatım..!
Yaşamaya yorgun bedende ateşim var ki;
Şarkılar çalarken tan vaktine ulaşan gözlerimde doğup ölen binlerce hayal…!
Bin ölü var içimde, sin var düşümün özünde,
Kin var silik kimliklerde,
Din var!! Ellerimle yazılan Aşk var..!!
Acemi şair ben dudakta sarılan mavilik,
Burjuva yasaklar bana haremini,
Dünya meskeninde gönlü saf tek bekçi = Razi…

Nakarat (2x):

Raziel (Verse):

Hayatı yargıda bıraktım,
Çıkmaz yollara daldığım an kaldım yalnız !
Yürekte şadım yıldızlar gözümde kızılca mevsimleri öldürürken alaycı iklimindeyim yine!
Kanadına buhranım sürülmüş bir melekle dansım… zamana kaldım..
İçimde düşsel arbede, yaşanan gerçek duraklar alkali bir renkte
Haliç’in boynuna serilen en derin göz benim mi?
Sesinde yılların esintisi, kuzey rüzgarlarının ellerime aksi,
Yakamoz mevsimi, sancılarıyla büyüdüğüm bu mesken bütün bir Mavî,
Tablosunda flû bir halde bedenim yeniden bir umuda koşarken
Saflığı taşlayan onca yüz sürgün! sinede mahzen misali gömdüm ahali içimde!!
İsyan, Cehennem ağzı rutubetinde oturmuş hüznüme, yazdığım onca kanlı mısra!
Zamansa akıp giden, içimi sevkeden düşlere düştüğüm büyünden,
Saf dokunuşlar bahşeden ruhuma, en taze öpüşten,
İçimde rakseden Melekler çıktığı kapılar hep bu oda, dokunduğun dünya,
Turkuazlığımla döküldüğüm kutsal sevda!

Nakarat (Tekrar):
Outro:
…Raziel (SaproCrew)....Meleklere hitaben: Cennet’le Cehennem arası 4 gün…

RAZIEL – INTERLUDE (EVDE YOKLAR)

Durmadan avuçlarım terliyor
Yenil diyor ardından girdiğim çıktığım kapılar
Trenim gecikmeli yüreğim buğulu
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar…
Kimi zaman bir çocuğum bir müzik kutusu başucumda
Ve ayımın gözleri saydam!!…
Kimi zaman gardayım yanımda bavulum yılgın ihtiyar

RAZIEL- UMUDA BAĞLI YOLLAR feat. ECHO (MENZİL)

Nakarat: (2x)
Her bir düşte korku var ve her yanımda sancılar
hep benimle oldular ve sorgusuzca vurdular…
Geçmiş önüme serili artık -varsa yoksa kalsın saklı!
Baktı dıştan bir umutla gözünü açtı…

Raziel (Verse):

Sıralara kazınan ilk sözlerindi düşle başlayan değil mi?
Yavaş yavaş gelişen dünyanda saf bir sen elinde canlanan duygular
ve yaşadığın sefil durumların ardında yitik o mavi gözlerin!
Aklına düşen o sözler, tasviri imkansız gelirdi…
Hayatının seyrek çiçekleri tek tek solarken seninle yenilerini açsın diye döktüğün gözyaşları, sayfalarına damlardı..
Balkona çıkar sarhoş bu kente çocuksu bakışlar atardın,
Halinden anlardım, kutsallığının şiirlere yansıdığını…
Gün be gün bu buhran aynı yordamıyla farklı farklı vücutlarda karşında farklı yüzler
boş sokakta baş önde, boş adımların…
Aklına yapışan beatlerin ve sonu gelmez tümcelerin içinde sen,
silik bir kimlik gibiydin, hayali bölünen tek mermiyle..
Evine vardığında aynı yabancılar vardı her tarafta odana kapanıp kendini kustuğunda
Kağıtta kalansa yine bendim..
Gözlerinde gördüğüm çocuk hüznünü vurduğun o kırık kalemde,
Düşünde çağlayan nefeste, yorulmadın mı söyle Raziel...!!!?

Echo (Verse):

Günler ayları kovaladı, doğdu güneş benimle
Yorgun, solgun bakışın arkasında saklımı kalacak? -Kalpte sancı var, hayalde Vurgun,
Durgun ve serin suların altında sessizce gezinen bizlerdik
Uğultu var kulaklarımda yaşananlar takip etti hep, arkamda telafi edilemez hatalar peşin sıra gelişen olayların arkasında sessiz kalmış kimler? -gerileme dönemi Menzil zorda,
Düşüncemiz o zaman ilkel, kellifelli ama bir kalender,
Ecelimiz ne zaman bilinmez ama, her insan öleceği yaşta…

Nakarat: (2x)

Echo (Verse):

Ortam kalabalık artık alttan aldık boş görünene üstten çaktık
her bir engelle karşılaştık aştık yalnız adamın yanında biz vardık .
Binlerce kilometre sürecek bir yol bir tek adımla başlar.
Dervişin zikrine bak fikrini al, gözden artık al kan damlar,
Kömür gibi bu kara kapkara düşler, bakış açısını engeller! ömür boyu adanan bakireler bilmem yolunu nerden buluverecekler? Tek gözün olsun dolsun bedenin ışıkla her biri şıkta,
Kafanı kaldırıp gökyüzüne bakma, kaderin elinin altında…

Raziel (Verse):

…Bak dost yüzlerin kalbinde kalk ellerin yüzünde olmasın sözünde tek damla yaş gözünde,
Hırs bürüdün -çık yollarına!!…
Geride tonla maske, ömrünün taşları onca yıl önünde,
Korkma (!) korksan bile;
-Yoldaşlar bu tanışmalar tesadüf olmamalı, (!)
Yakarışlar aynı mikrofonda çabalar huzura imza olacak mı?
Bu saf nefesler sarılan her bir duman gözünde (sadece) bekle!...
Adımların ailen oldu işte melekten ayrı fani olsan bile,
Yürek de ayrı dünya! farkına var. .
Düşlerin adıdır tüm bu şarkılar…

RAZIEL- PROTEST KANATLAR feat. MT

Raziel (VERSE):

Protest kanatlarımda düştü maskeler ve özlem hapsederse kaybetmem!
–elbet meleğim geriye dönecek,
Ve hayaller ardı ardına gerçeğim olacak
Kurduğum hesaplar yargılar kandan arınacak.
Sardığım bu gecelerim dumanla örtülü ve sis içinde bir kadeh şarap içince
Döndü gülyüzüm kelamdan hasret mevsimlerine,
Mazinin kırık terazisinde ebeveyni terk eyle,
Aile mizansenim çelimsiz! Bedevi bedenim hapse düştü kapalı odada güneşsiz!
Çifte rhymela ördüğüm bu zincir eşsiz,
Mabedim değerlerim cevahirimdir eskiz.
İçimde sonbahar, nevruzun adıyla Razi parlar,
Bugün hüzündioksit nefeslerimden damlar
İnce bir sızıyla akar kan gecemi tan kızıllarıyla süslerken…

MT nakarat
Aglasin birak gozlerim
Aglasin birak bu sozlerim
Sin derin,tas yerin,soz yemin
Ellerim dualarimla
Her gun benim yollarimda
Her dus senin kollarinda
Her son selin kirlarinda
Solmus gul papatyalarimla

MT Verse
Bos yazdigim her cumle icin simdi pisman ellerim de
Gozlerimde bu yenilginin kaydasi hep sozlerimde
Terennum duslerimde usuyen dudaklarla kurdugum cumlelerde
Cirozu sekillenmekte kac cop adam istanbul un uzerinde yuregi ellerinde?
Protes kanatlarla gelecek asikar gozler onunde
Bana bir melek yarat mt
Ben hep kendime kahraman ,sevdigime gore siradan ve degirmenlerle savasan don kisot misali
Kirik bir kalbim sonuk iki goz civiltisindan ibaretim hep kendi yoklugumda
Garip bir turku bu yalnizligin ugultusu
Sonu belli olmayan lodos un coskusu
Belkide vicdanin korkusu ayaklar altinda
Son yolculugumda tek kisilik mecaz korosu

RAZIEL– MAİSİYAH

Raziel (VERSE):

Bir nefes daha sokulsun içine ben gibi,
Nedeni yok yaşam ki melodisel bir tablo,
Bilinmez hangi acını geride bırakacaksın çok değer verirken,
Maskelerde farklı ruhlar tadılacak şafak sökerken...?
Kaç kadeh bu drama afrodizyak?
Sen kokan sarhoş anılarımda dipnotuysa öykümün acıyla sarılan cigaralarda gizli,
Bıraksın kendini zamana,
İnsanız! Doğup ölen bedende tek hata, ömür denen bu düş,
Savaş yaşamda bitmez, dönüş kısır, sönüş kolay ölümse son dumanda!
Hakim olsun ellerim ki beni de çeksin kendine,
Umut doluydu kumbaram kırık o düşlere..
Büyürken acıyla harman, tanrısal yaşam
Kalıtsal doğan yaran azar bu dünya sanal –asl’olan nedir ki?
Kalan o ızdırap harebesi içinde süregelen hayatın mı kendisi?…

Nakarat:

Raziel (VERSE):

Gelişti tüm bu dünya, gözbebeklerinde ufku arama yolunu gösterir sana tüm fısıltılar
Akıntılarda insan sürüsü, sokaklarında çöpte ölüsü,
-Asalım ruhları geceleyin askılıklara..!
Sabahsa güneşi gör, adımlarında kör bir gün,
Senaryo aynı balkonumdan gördüğüm tüm bu manzara aklımın içinde,
Fırçamın gizinde darp eder tuallere, -renklerin semada toz pembe
-Aldığım nefes parayla eşdeğer mi?
Sizin ki mutluluk mu? Pardon? Yüzünüz hiç güler mi?
Bilinir acının rengi saklıdır karanlık armonimde hüznüm ruha muhtaç!
Yaşamı gör -Hiciv dilimde kördüğüm
Her satır kanatır kavramı, küçücük oyunların dostluk arası reklam
Her kuşak bir mevzi kuşanan kalıplarında takibi,
Harbin ortasında savrulan bu bedene emanetin melankoli...

Nakarat:

RAZIEL– KALBİNDE PARLAYAN

Nakarat: (2x)
Tek bir bendim, kör topal yürürdüm ghettolarda,
Bir armoniydim can bulan kulaklarında
Bir cesettim eskilerden meçhul kalan
Şimdi tek güneşinim kalbinde parlayan..

Raziel (VERSE):

Gerçeğin içinde sıkışmış basit hayatın,
Her gününde yargıladığın sahte dünyanın;
Amaçları hayallerinle zıt
Kangren sonuçlarıyla, kör sağır ve dilsiz zaman kapında.
Sokaklarında kan revan ceset yığınları
Çıkışı kalmamış eski insan fotoğrafları
Bir tetikte son bulacak hayatınsa kaçıp durduğun en gerçek yalandı.
Şimdi aynalarla yüzleş yüzünü dön kendine
Neydi halin? Çocukken böyle miydin?
Büyüdükçe solan her güzel hayalinin katili sensin –Seçimlerinle buraya geldin!
Sistem siz biz herkesle eşitmişiz!
İki liraya katil olan çocuklara gebeymişiz
Lisanım bir isyan olsa şayet
Devrimin adını zikreden bir neferim farket! ..

Nakarat: (2x)

Raziel (VERSE):

Şimdi cinayetinde 3 sanık var!
1 sokaklar kandan ibaret dramdır onlar.
2 göz önünde yozlaşan hayatlar, propogandalarında sersefil imajlar
3 ise gördüğün bu büyük sistem
hatimde etsen rapleri kavramak önemli!
Hayata dokun çıplak ellerin bakireydi
Lakin kır bu zinciri!
Çevirsen tersini madalyonun diğer yüzünde sancılar var
Evet! Dünyanın doğusunda da bir hayat var!
Batı erkil toplumların mandasında her kızıl, esmer, beyaz ve azınlık gruplar!
Doğanın kuralı buysa eğlenin velakin tek bir umudun varsa şayet?
Yolunu takip et.. kendi devriminde çiçekler açsın
Sen yanımdasın, yarın güneş kalbinde parlasın..!

Nakarat: (2x)

RAZIEL– YÜZÜMDEKİ KUYU

Raziel (VERSE):

Yarına sunduğum bu ben elinde mermilerle,
Yanına aldığı küçük resimde saklı her şeyi,
Sefil o askerler işgalinde duyguların,
Duyulan yegane çığlığın adıysa “Raziel”..
Telafisiz hatada ölümün kan kokusu, Zihnimin labirentlerinde hasta ruhlar korosu,
Gözüne perde inmiş yorgun sevgi mağdurları Peki; Çizdiğim kaç yüz var -Karakalem bu melodilerle..?
Zikri değişir alemin, Razi alemin içinde ters akıntı
Madem madenim değerli düşlerim, düşünce düş’ten bekledim nedensiz,
Yardım edenim olacak mıydı? –Burada senle benken...
Çaldı anı Tanrı dondu herkes,
Donuk bir drama döndü buğusu kadehin, mevsim öldü
Çıplak ayak ezdiğim çocukluk harb’i mazideyken
Sustum şimdi beynim paranoyak temelden...

Nakarat: (2x)

Büyücü büyüdü bak taş duvarlar ardı tek kapıydı gözleri
Sözüm közüydü yüreği,
sınırlarında psikoz dilinde nevruzun meşalesi
Yüzümde bir kuyuydu hapsolan sonbahar serinliği...

Raziel (VERSE):

Derin bir uykudaydı dünya, huzur sokaklarında,
Cehennemin bu muydu? Ghettolar diyarlarımsa?!
Yollarımı koştum farka vardınız mı?
Gözlerimde kandı –kanla adımı yazdım Underground’a..!
Gördüğüm bir kördüğümse ördüğüm bin armoniydi,
Gömdüğüm hazin çocukluğumda söndü mumlarım
Kanarlarımda eridi yarattığın paslı zırhların
Derin bir iç çekiş, sonra ; delirme safhalarım..
Dönerdi mevsim her zaman güz oldu çifte renkte
Tek nefes, mihrabımı karanlık bastı..
Aynalara döndüm yalnızlığım tenimi sıyırdı,
Döküldü herkes sökük ilişkiler kışıydı...
Yüzümdeki kuyuya terkedilmiş bebekler, kelepçelenmiş hasta sevgiler doluydu
Kalbimin bu ikliminde sancı dolu bir dipnotuydu,
yas doluydu, bir çocuktu ismi kondu ; Raziel...

Nakarat: (2x)

RAZIEL- SİNAMONIA feat. GMC & DÜŞÜNCE

Nakarat (2x):
Sinamonia sokakların içinde katil,
Esrar elde eroin enjekte
Küçük bedenlere zincir
Gençlik elekte
Zaman ahir, bitmez dönence...

Raziel (Verse):

Gözünü aç yanında kim var? –katilin!
Yerin dibinde mesken umutsuz –gri o evlerin
Sokakta amaçsızca dost dediklerimde vardı sonunu bilmediğimiz garip kaderdi –Yaşamak!
Emrivaki; az parayla çok çalışmak, çocukluk şefkat acizi dönemde susturulmak
Sin korkularında, zarlar etrafında -kobay, kurban kolay! herkesin aklında..
Gecede bastı hüznümün tecavüzünde gündüzü
Toplandılar sokakta gizemli çantalarda saklı pislik –Hep zehir!
Kenevir ömrü sar çekil!
Penceremden izlerdim –Korkularım ecel değil!
Yaşam biter bir yerde adım benim kaç harfte?
Hep sefil yaşam sürer dönence, aşkı sil bir çelse
Dününü kurut kanatlan arşa Razi, bu boşluk çok derin bilirsin –sayfalar yazılsa kanlı-
Vakti ömrün hep siyahtı, kabus oldular yalandı saflığı
Gözlerin karardı kaldı ölümü bekledin ve soldun, büyürken anladın savaştı!
Tüm bu dramalar yaşandı perdeler kapandı...

Nakarat (2x):
Sinamonia sokakların içinde katil,
Esrar elde eroin enjekte
Küçük bedenlere zincir
Gençlik elekte
Zaman ahir, bitmez dönence...

Gmc (Speech):

Saat 12:45 Tarlabaşı’nda yine bekler nöbette kahpe tayfa iner kafamıza tekmeler yumruklar kimse aldırmaz kahretsin kural bu galiba
Dostu kaldırmaya gücüm yetmez kalabalıktınız zaten karşı koymadık
Amaç aynı çıkmaz,puslu caddelerde gözler yolları bekler
Düşünce kalkar belki geriye döner! Dostum pes etmeye gelmez damarda aynı kan akar ölümü tatsak ta ölümü yaşasakta !!

Gmc (Verse):

Failim meçhul sokaklar aldı ruhum raylara mahkum kafeste kaldı
Hangi yolda hangi zorda kalsam kimse bilmedi, kimse görmedi
Hükmü bedenim kaybeder belki tekrar belki tekrar şaha kalkar
Zamanı harcadık boşa döndü geriye herşey aynı kaldı
Gitti gideli dostum yürekler ayrı kaldı
Kalpte sancı gönülde dert aynı acı
Yürüyen dört kederde saklı mahrem yaralar
Düşünce bekler, Vurgun bekler, biz de bekler...!!

Nakarat (2x):

RAZIEL– RÜYA DEĞİL BU DEVRİM

Nakarat: (2x)
Kuklalar diyarı aleminde herkes sancılarda
Politikaların esiri her beden şimdi naralarda
Bir basedrum sokakta onca insan artık kolkola
Rüya değil bu devrim ; adını haykır umutla..

Raziel (VERSE):

Herşey zoraki! Doğarken öldü bedenim ani
Hayatta zihnim lakin tablolarda!
Kaç ceset farazi? Kaç hayalim bakî?
Hep yanımda aralanır hüzün sinirlerim ayakta isyan eyler kendime
İçimde bir halk umutsuz bekleyişte,
Sokakta gördüm köleleşmiş onca ferdi
Onca derdi komplike kurallarla bahşeden sistematik zihinleri kıyasladım kendimle!
Sabah 8 – Akşam 10 mesai, kelepçelerde zihnim körkütük ayyaşım bu gecede
Dursun zaman dedikçe bindi korkular
Herkes mutsuz! Herkes Kör, Sağır, Umutsuz!
Nefes alıp verirken milyon dolarlık kazançlar
Çevirdim yüzümü tek kurşuna yitip giden hayatlar
Bir tuşa bas katliama tanıdık ol! Televizyon da izle; kendi cinayetine ortak ol!
Çünkü; sağım solum koğuş, yüzümde bir kuyu
Eskilerden mülteci duruştu benliğim kendime
Aynalarla yüzleş tanımla kendini
Nedense herkes Kahraman, Herkes düşman herkese! ..

Nakarat: (2x)

Raziel (VERSE):

Herşey rüyaydı şimdi kalk! Kaldır zihnini!
En uç noktasında üç ceset velakin;
Uçurumun ucunda gün batarken bulutlar kızıl, menekşeler ölüm kokar
Gülüşmeler uzak kaçar!
Yuvarla hepsini! Anımsa halini!
Merkezinde tek amaç, mizaç; kural para, yitik hayat, onur silah
Duygular ambalajda!
Görücü aranır her birey barkotuyla!
Elimde tek silah var. Zihinde canlı kılmak her beyaz umudu ve her sevincin adını yazmak
Gölgelerde düşünsel alemin toz duman, yeşil bir vadi aş gel! Dinlemen yeter
Kovala kendi gölgeni, adımların uzak kalsa dahi;
Bir inanç ki insanı ayakta tutmaya kafi!
Geçer hayat ince ince farketmeden
Akışa etki et bu devrim tükenmeden..

Nakarat: (2x)

RAZIEL- NEFES (EMİN)

Emin (VERSE):

Bu gece bırak beni Raziel, zihnimde cinayet sahneleri
Kan kokanlarından, bilmem hatırlatabildim mi?
Eski patika yollar hani şu karanlık dar sokaklar,
Daha ipucu gereklimi ne olur sen üstüme geldikçe daha da çok üşüyorum..
Biraz önce saydım tam 7 şişe vurulmuş iki saatte de onca hap
ve ben şuan tıpkı şişede yüzen bir balık gibiyim...
zaten kimse kapımı çalmaz şurada ölür giderim
uzansam ne olacak? Derin bir uyku sonrasında yitik bir rüya....
..hep aynı döngü, hep aynı alem,
hep aynı ben ve de hep aynı sen
gülümsemek yasak mı? Ölümsemek meşru iken bu zamanda
sözümde sek duble kafiye, tek dikişte tek kurşun yaksın!
Alsın bıraksın yaralasın .. senide benide herkeside!
Tozlu rafta bedenim dargın,
Yazdığın her kelamda vardım
emin ol Emin yazar çizer
“yaralama” derdin karalamalarıma..
Köprü altı sokaklar kir yüzlü günah kokan arkadaşlar
Simsiyah bir perde kapatın! –konuşamayacak kadar zayıfladım
Hayallerimi tersten giydirdiler ellerimde bir çift göz ağlak!
Sinistra Istanbul –Yeter anlattığın Faşistanbul..!
Uzandığım yatağa bulaşan onca hayal israf olan
İstifra ettim yediğim her armoniyi şimdi derin bir sessizlik lütfen..

RAZIEL– LUNATIC

Raziel (VERSE):

Şizofrenim dünümde kirli onca düş ve sesini buldu ellerim be Razi salla
Düş yerinden yorgun oldun..
Olgu yoktu sorgu soktu kör bıçak kanattı bedeni çok sıcak bu rüzgar es ve galip ol
Kalemin hasretin keder mi? Siktir et!
Belli Rap’ki okyanus benim bu küçücük adada tek kalan donar bu silüetim
Damarlarım ki çatlayan ateş ki Razi; güzümü geride bırakan..
Çevirdim yaşamı tersten okudum monoton olgun ordu ordu doğumun sonrasında sürüne kattığın bedenlerinden biriyim sadece, elim tutardı yüreğimi
Harp içinde tek çocuk bilindi Razi..
Doğumu kalp kramplarında gizli sesini Tanrı vermiş
Tanımadım sokaklarında geçti tenime bendi..
Zihn-i alemi Lunatic abisi kanasın bedeni, hasta düşleri...

Nakarat: (2x)

Melek bu Şeytan haydi kaç?
Kapını tıklatan zebani olabilir Mirach! -Yakındır şahlanan,
Ecel elimde kara bir haç, mezarda bedenim aç
–Çok mu sevdim bilemedin! Tek kalemde sildim...

Raziel (VERSE):

Kaç duman tükettin? Kaç adım ürettin? Kaç seferde acını kanla içtin?
Kaç ölüyle yaşamı seçtin? İstedin de olmamıştı.
Çizdi ömrü bellimi?
Karambolünde sevgi sürreel sonunda aynı yol Mekan-ı Cehennem
Elekte kalan o yüzlerin kaç yudumda maziler
Anımsa, gözünü açtın tek bir kimlik nüfs’eder zamansa bırakılan kader -zararda hislerim!
Dokunma! Kanar yaralarım sinirden heba
Tebessümün ödül mü söyle kanayan ruhuma?
Beni ki benden alan, savaş hayatsa;
Kanar durum vahim olur –sedyeler kapımda..!
Kefen diker ölüm alır beden,
Gitmem gerekti erken, kapında fazla kalamadım.
Anla duramadım yanında, aklımın içinde onca öykü saklıydı bir zaman zararı sunmasaydın!

Nakarat: (2x)

Raziel (VERSE):

Şimdi odamın en karanlığında gizliyim ses kalır donar,
Yaşam akar beyaz bir renkte yüzlerinde maskeyim –ihanetin yaşamsal adî,
Harbe nail Razi bayrağı elinde meskeni dumanlı
Kalansa tek bu bedenim onu da hibe ettim
Göremediğin kadar derinde, asıl savaş “barış için yarış” bizimki kurtuluş mu –nerde?
Sedyeler ki alsın aklım yorgun nöbetleriyle hasta doğdu pislik oldu içime sürdüğün
Her bir mermi yırttı ruhumu fakat onardım geldim.
-gördüm bu dünyayı, oyunu öğrendim -bil ki Razi ölmedi!!
Şeytan’ın nefesleriyle yaşayan kanlı dünyanda acemi ressamım,
Cüzzamın bu tablolarda kan kırmızı!
Şarabı döktüğün çocuksal gözleriyle satırı kanatan adını kazıyan Razi
Lunatical bir kimlik sokaklarından...

Nakarat: (4x)

RAZIEL– ÜÇ CESET feat. SANSAR

Raziel (VERSE):

Üç ceset var önümde üç isim yatar dünümü zehreden
Kedersiz yazar mıyım? –hayret etme?
Neden karanlık odaya hapsedildim çocukken..
Vurgularda ağladım vekilsiz..
Yarına imza attım Raziel; bir çocuk çelimsiz
Gökyüzünden düştüm yalnız ölüm sualsiz.
Sendin elbet aynı çatıda yüzüme bastığın izmarit vuruşlarında öldüren o iblis.
Bir sisti kimliğim, üç kurşun ektim dilime
Ve yek bir armoniyle çıktım ki ahdım olsun
Yoksun artık! Satırlarımda tüm günahların ve kandilinse söndü
Senin için son dualarım..

Sansar (VERSE):

3 ceset var sabıkamda.cinayetin birincisi.Yakın zamandan hatıra.Kalbimin bir incisi.
Ben kadersiz hep neden be-ben demekten yorgun düşen satırlarım ve
karanlık yüzler yani bir ışık dahi yoktu gözlerinde gördüm o kadar çıkarcısın ki umarım hayat merdivenlerinden çıka
rsın ve ben bugün yüzünü gördüm,içimde bir kıpırtı.Umursamazca bakışı gördüm;içim sıkıldı.Kaderde vardı arkadan vurulmak.Haykırışımın amacı.
Suçlu sen değilsin.Tamam okey benim.İçin rahat etsin...(İÇİN RAHAT ETSİN!)
...

Raziel (VERSE):

Üç ceset var bu dilde, cinayetin ikincisinde herşeyin başında ikinci ailen
Pakette gülyüzün sırtta çanta velakin aynı yolda
Hayatın kangren bacaklarında git gel okulda aynı kavgalar ve mor suratlar
Sevgiden yoksun hocalar bastı zihnimi, iki satırla kahrın adını yazdılar tek kelamla
Bir kalemde ahirin notunu verdi dengesiz..
Hatırlarım dünümde sakladım ve beklemem bu güneşim şimdi hayalimin gizinde tektir
Cahil demokrat absürt kamu portresinde
Çocukların şimdi birer katil ibaresinde..!

Sansar (VERSE):

3 ceset var sabıkamda.cinayetin ikincisi.Bedenimin bi mimarı.Cesedimin tetikçisi.Mutluluğa giden yolda.Salvonun kötekçisi.Sana demek istediğim.Ölmeyi hak etmedim.Şişelerde bulursun kaybolan evladını.Mevlaya baktığımda sigaralık devaydı.Hep havaydı aldığımız.Hep sınıftı kaldığımız.Bi çakmaktı çaktığımız.Bir mezardı yattığımız.Bir kazaydı yaptığımız.Kusura bakma,gümüş kurşundu sıktığımız.Litrelerce kan var.Günler boyu akıttığımız.Saproid stüdyosu.Mekan sapıttığımız. (SAPITTIĞIMIZ!!!)!

Raziel (VERSE):

Şimdi üç cinayet sonrasında sigara molası,
Nezaret korku dolu kaçışların son mekanı
İhanet; merkezinde varoş! Dön gel yavaş yavaş yokolsun bedenim
Çünkü sistem şeytan, bizde varolan sizden artan
Maddiyat tavan yapar banka hesaplarında bir dünya
Zırhında tutsak gizli korkular velakin, patron herkese düşman cepte tanrı!
Tan vakitlerinde şömine başı bir duble viski
Bir bakışta manzaranda gezdiğimiz sokaklar
Dünya terazisinde denge kayıplarda
Üç ceset önümde şimdi suçlu aranmakta..

Sansar (VERSE):

3 ceset var bu gün birisi ben.Üç adette çarşaf,biri kefen,birisi kanlı,birine sigara sardık.Sabahı bulamadık nedense bu gece yarıda kaldık.Başrolünde yoktuk bu filmin;arada vardık.Ufuğa baktık.Yinede yazdık ataçladık kelimeleri ve amaca vardık.Birazda benden
bahsedelim.Mahşer gününde 3 cesetlik bi dosya 3 cesetlik sabıka.3 cesetlik kompozisyon.Bulunduğum pozisyon.Sanki kanalizasyon.Benim giysiler paçavra,sizinkiyse concon.Benim mezarım anıt.Sizinkiler KALINTILARDAAA..!

RAZIEL- SOSYOBAZ KÜLTÜR feat. DA POET & VURGUN

Da Poet (Verse):

Hiphop dünyam ......
Yıldızlardan hediye bana her rüyam, sen git süperstar ol lan bende hayyam
Yozlaşan bu dünyanın eseri onca renkli ekran;
Çünkü herkesin hayalinde vardır birer dolu cüzdan!
Kürdan kılıçlarla yapıldı hep bütün savaşlar,
Cüzzam oldu eridi düşümü süsleyen bütün amaçlar,
Sığ beyinlerde en fazla 1 metrekare ufuklar,
Sosyal depresyonu getirdi bizlere kapitalist yaratıklar...
Poet mi var bir tek sussun oda izlesin, gizlesin kinini desek de acep Rapsiz neylesin?
Ona da verin bir avuç umut oda ölümü beklesin,
Gaflet uykusunda bırak sistemi o işleşin
Dişlesin beyinleri bizler pembe düşlerken , ben en sürreal manzarayı gördüm lan TV izlerken
ve hayatı hep kralların istediği gibi sürerken, enjekte sosyobaz kültür bak bizler uyurken,
Poet ..... tek aktivitesi tv olan toplumun ferdi,
Kaynananın orospu gelinimi lan bizlerin derdi,
Adını eğlence koyup hadi sahiplenin namerdi,
Rap Zümrüt-ü Anka oldu sizlerse Şeker Kız Candy ..!
Her fert kendine yaşar bak bu dünya üstünde
Sanal orgazmlar var hep zavallı beyinlerde
Bendine sığmaz bu Rapse taşar özgürlük hükmünde
Dejenere dünya sözüm sana ve idiot nesline!...

Nakarat (2x):
Düşlerimi sararım bu gece içerim,
Gözlerimi kapar hayattan geçerim,
Mısralara dökülür bu baki bedenim
“Sığ yaşamlar sizin olsun ben savaşta askerim..”

Raziel (Verse):

Kalıntılarında yazılı Tarih –akıla kazılı-
yürekte can bulan şefkatli kollarınsa hayali, aile mefta!
Toplu mezarlarında parça parça manzaran,
Kaderi aldatırsa kurşun söner yaşamın o anda...!!!
İnsan ol bir dakika lan çekilme sanal’a önünde Dramatüre sahneler ve mantık eler kanlı ahirim;
Vaziyet orda dağda dilinde ağıt, tüfek omuzda,
Konsol yaşamların doğaya sırt dönmüş dünyanda!!
Amaç mı var soluklarında? Nefes alışlarında günümüz pembelikleri düşünde saklı cibinlikleri,
Kendin olamamak,görememek,
Yaşam=Mutluluk Para!?
-Anlık orgazmlarda Hepsi!!-
Sevgilinin kalçalarında kaç göz var?
Partilerde kaptır ağla, harap bu dünyan, aynalar yalancı..
Pislik içine gömdüğün imajların görüngü, marjini yatırsam şurda
iki satırda sen silik bir kimlik=ölü!!

Nakarat (2x):

Vurgun (Verse):

Dört köşenin içinden baktım dünyaya,
Gözlerimi kapadım ancak hepsi bu gece rüyamda kabuslar,
Gençlerin elde ettiği rezillik kokan o destanlar
Hesaplar bu gece kimden acaba?
Avanaklar; Uzaktan geldim bedenim barut kokar,
yokluk içinde yokluk çekenler hayata amaçsız bakanlar!
Sayfalar kanatlandı, cümlelerim azapta, karargahta bu gece kargaşa var!
Bakireliğiniz kimin hesabında? Ne kadar değeri var?
Kimliğiniz kimin elinde? Gençler kime özenmekte?
-Tükenmekte umutlar- güldürür bu korkular,
doğan güneş umut vaat eder ve kaçar…!!!

RAZIEL– MATHILDA (KÜÇÜK KIZIMA)

Raziel (VERSE):

Kederle uyan bu güne, yüzünde çürümüş gecenin izleriyle
Sesini kıs zihninin ve bütün benlik sorgularını kapına dayanan o çift el silah sesiyle öldür!
Aslı kayıp bir öyküdür bu –özünde sen
Silik bir cennet hayalinin sınırlarında raks ederken
Kanar hüzün reallerin sağır gidip gelirken
Her gününde aynı kabusun yolunda
Cevapsız kaldığın bu hayat dramasında kaybederken
Kayıp zamanı varsayıp ta sarhoşuysam
zihnimin inceden dumanlı krizlerinde -peki sen nerdeydin?
Ayaklarıma çift pranga vur kelamın bayraklarını indir yarıya tüm betimler sussa da;
Dilime özgürlük mühürlerini yeğle,
bavulumda armonilerim suskun halen kalp krizlerimle eşdeğerken
Son kez bir sorgu sun harabe ruhuna
Giderken O, bir şarap damıt ölüm tadında…

Nakarat: (2x)

Doğ Mathilda kollarımda hasretim küçük bebek
Sesimde özlemin kokar ve mutluluk yatak döşek
Sancılar kelepçe, adıma tüm sokaklar emanet
Sonbahar deminde kalbim, gözlerim yitik Tibet..!

Nakarat: (2x)

Raziel (VERSE):

Kalan nedir bakar bir kör müyüz? Satar ölür müyüz?
Huzur görür müyüz? -Savaş içinde kördüğümmüşüz!
Sıyır ki tenini yaşamın içinde hep bu nağmeler var
Sunaklarım Sin, melankolik travmalar
Beni de dünde bırak koluma bir kelepçe tak, bugünde yandı közüm
Sözümden dönemedim real özüm.
Bilir kişiydi bir tekillik uğruna triplik dostluk örneği
Mutluluksa hep bölüm bölüm
Sen ki acının yadigarısın, Rap’inin kan beşiklerinde sallanan hüznün umuda haykırışlarındasın.
Tasvirin tabibin , Rap’in hatim bu düş senin
kadim sevişlerinde dünya kan kusarken eylemin..
Melodisel figürlerimde masum bir bebek yatar
doyar bu renge çizilen tüm hazin kokan satırlar
kesik nefeslerimden ince armonim sızar.
karanlık bir odaydı kalbim duvarlar ve tablolar...”

Nakarat: (2x

RAZIEL– AĞIR ROMAN feat. MOZOLE MIRACH & ECHO

Raziel (VERSE):

Giden o yolcu sondu -kilidi çak ve mührü bas kalbe!
Darbelermiş dem vuran yalan zamanla son bulan
Bu gözlerimden akan yaş mürekkebimse, ruha indiğim yolumdur Rap ve elde yok
Dilimde çok çorak bu yalnız adamı yaşatır aslım
Çoğalan sancım tek nefeste ciğerlerimde yandın.
Aynı ben ve aynı ses ve ayrı yerde kaldık
Dön ve bak zaman nasılda yakmış herkesi!
Yollar bana mı tuzak ben mi onlara tutsak?
Kapansam içime anılar çekecek ellerimde kopacak biliyorum bu sensin
Gözlerinde aynı özlem aynı korku hislerin duman batakta
Hayali ekti soldu bedeni korkuluk misali yalnız kaldı Razi
Çizik damarlarında ince bir kan oldu Mavî
Dününü aktı yarına baktı kanlı savaşlar var
Her kader ağır roman ölümlerinde intizar…

Nakarat: (2x)

Düşünün sefili sensin vakt-i ölümün işte -net bir ferman-
Kapansan içine soğutur yüzünü -özünde düşman-
Yalan duman kör etti, istedin ve soldun
Ağır Roman’dı mazi,
Razi haykır anla…!!
( Çünkü; )

Mozole Mirach (VERSE):
Masallar anlatıldı çok kez aç bir kurttu hayat
ve ben küçük kuzuydum ağır roman içinde
Geçmiş defterimde bir günah mı acaba yoksa bir sınav mı dünlerim soyutlanan zamanda?
Hep bir kurtuluş arandı, söyle kim ulaştı tek bir hamlede eliyle kim dokundu aşka?
Sen mi yoksa ben mi?
Kim isim verirdi hiçbir an gözükmeyen o gizli yıldıza?
Sanma; Mozz yıkık omuzlarında taşıdı geceleri,
Oynadığım son hayalin en son perdesi
Kefili sen ol bu adamın ol ki at bir imza
Adıma yaz tüm senetleri sonra kaç ve git
Kaç vakitte karalanır karanlık kararlar kar yağar başa hayat kumar zar da 6 neye yarar?
Dar bir yol sonunda bak güneş doğar zararla kapadığım bu günde gözlerim her gün ağlar!!!

Nakarat: (2x)

Echo (VERSE):
Bir umutla bekledim ve yarına ölümü ekledim
Bugün kiminle güldüm yanıma kaçıncı ameli ekledim?
Her günümde kaç günah ve her adımda kaç sevap?
Bir taş attım denize sekti en sonunda battı
Mehtap yok bu kalbi tekletir odamda yaşamı sorgular galaksi bir tesadüf oluşum
İnsanlarda kandılar en ucunda bir hayat var ancak ölümü buldular
Alamet oldu görmedi ve söndü yamalı olgular.
Asıl olan biziz hayatta bir sınav içinde koşturan bu mahlukat yüzünde yok ki nur
kelamda hep küfür yalan bu kalbi hep fesatla atmış ölümü tatmış
Bir şehitse yarına bakmış kalansa boş mücadele içinde koşsun insan anlamaz
nedense nefse tapmış kardeşlik mi kaldı söyle?
kimdir ölü doğan?
-Yaşama çabası versin-
Ellerinde kazılı gerçek zikri diline dolayan diridir gerisi zaten ölcek...

Nakarat: (2x)

RAZIEL– ACILARIN MESAİSİ

Nakarat (2x):
Zaman mizahi, akıl kalır nizami
Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri
Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata,
Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi...

Raziel (Verse):

Bir kağıt kalem yeter odamda tablolar kelam dilimde eser
Sefil gülüşse cani test eder
Sokakların dram sözümü yansıtan, zaman adımı sulayan bir olgu
Çok mizansen oldu doğumu omuzda yük günahların
İnsanoğlu adını almış bedeni ruh dolu, güruh sonunda aynı kapıya vardın!
Saatler aldı başını gittiler, ağır roman ki aksi acının korku ikliminde gizli
Ölümün ateşi, kan ve ter o vasiyetinde yalnız geçen kederler, lunatical nöbetler,
Soğuk betonda karşılaşma hayat matah değil,
Sefilsen eğdirir başın önünde kurşun kefil.
Karanlık her daim teslim olduğun tuzak mı?
Huzur mu mutlulukla kazanılan o Tanrı hatrı?
Siyah kadar beyaz, ölüm kadar yaşam mübah
Bir nefeste çektim dumanı ölümün takibinde,,
Çünkü;

Nakarat (2x):
Zaman mizahi, akıl kalır nizami
Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri!
Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata,
Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi ...

Raziel (Verse):
Bir iki zıvana teste tabi, ortam aniden, gerildi herkes
Bil ki dostun öyle serbest..
Tetik hazır cebinde çifte zar, mekik dokur ölüm
Azar azar kanına karışan Şeytan’ı melek sanar..!
Yalancı heyecan anlık, ruh karanlık, sukütsa satılık peşkeşe,
Eşince geneli gördüğünse can çeken sokaklar -Kuytularda morfin eroin!
Gözaltı sorgusuz bahar ırak bir nevruz oysa yaşadığım hep psikonevroz!
Paranoyak karanlığımda dökülen nisroc alemi, cinayet mahalli
Bilirim yakın ve dokunamadığım kadar uzaksa huzur,
Dönüşü yok artık Şeytan’ın kapında sarhoştur..
Dumanlı mevkî, odamın kan semaisi,
Zan tedavisi karmaşık –temelde ayna Razi,
Acının coğrafyası nasır tutan bedenler,
Gri binalar addeder kaderleri
Nedense;

Nakarat (4x):

RAZIEL– ÜÇ X feat. SİTEM DEPRESİF & SAİAN

Sitem Depresif (VERSE):

…

Nakarat:

Raziel (VERSE):

Kitapta 6 harfli söz asalet silik duran,
Geride kalana çek bir format, önünde hep aynı buhran
Hep aynı yordam, tek kalınca vurdular sendelerken kurşun askerlerimi
Sen bitik bir pil misin?
Ruhunun harabesinde bir çiçek açar umuduyla nükseder mi verbalin?
Kelamın beyaz bir bayrak fark edememişsin.
Ah mecalim gözlerimde yiten feri özlersin..
Burada kalpler ağrımakta kimyasal bir yolda,
tüm o belgeler yanmakta alev alev
kıvrılır günahlarında, psikolojine tam hücumda;
politikan mantikalitenin tablosunda -bir hiç-
padişahın tahtı kaplamakta egolarında şöhret hayatı
Frekanslar halka ait olsa, realiten saf kalırdı
yanlı yayınlarında dikte hattı,
terapin hipnoz menfaat handikapları.

Nakarat:

RAZIEL– MEKAN-I CEHENNEM

Raziel (VERSE):

Gözümün önündeki ilk perdeydi hayat
Kan çanaklarında yaş akıttım, paslı kalplerinde yattım
Uykularım kabustu!
Bir çığlık tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11,
Hastane koridorları yalnız koştuğum bir bahçe –çiçekler yeşil-
Toz pembe düşleri kurmak için Da Pollyanna’lar geldi geçti yolumdan
Ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi
Nedense;
Uçurtmalar yırtık ve sahilin ucunda bir hüzün şimdi
Kırık hayallerimse, cebimde kazandığım misketlerin rolünde..
Oysa, hayatın dikenli yollarında ben sevincin adını karalarken bu yüzlerle kardeştik!
O yüzler hep güleçti..
Şu güneş battı ve kardeş kardeşi vurdu sokağım kan koktu
Bir çocuk evine kapandı, adına ağladı,mevsimler döndü Sonbahar!
Dur daha sevinci yaşamadan girdiğim kuyuda kaçıncı elveda
Her güne dikilen kaçıncı mum bu merhabanda ve de bin duanda?
Büyüdüm ; derken elimde kalan bir çok kirli hatırayla
Mısra olup süzüldüm tek tek armonilerimin semasına..

Nakarat:
Mekan-ı Cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş, bir kayboluş, aslı kan, son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz
Zaman biziz! –birimiz galibiz.. Çaresiz....

Raziel (VERSE):

Ufacık bir düş yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı,
Sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu ancak;
Sancaklara diktiği her ritimde bir eksik,
Yazdığı her satırda kör bir çocuk vardı ; tuttu elimden çekti kendine..
Yorgundu, hasta düştü bir kış günü vuruldu tek bir sözle
Yarattığı mabet mateme döndü,
Şaraba baktı doğacak güneşi..
Elyel geceleri kör dumandı bende izledim,
Pandomimlerimle bir öykü yarattım
Şeytan’la Dansa kalktım ve sarıldım hayata..
Gözlerini kaparken tuttum kolundan soktum harflere
Kelimeler yoruldu fakat ben yorulmadım söylemekten,
Ben Emin’dim, Ben Raziel’dim.
Depresif bu alemin içinde akli dengemi yitirip
Suikast notları tuttum kendime –kindi mürekkebim..!
Bıktım sabırdan! Kestim umudu hayattan ve yazdım..
Ölüm kokardım adımı binlerce yıl önceden çıkardım
Sakladım içimdeki çocukları kalbimin odalarına
Tek bir süngü ile bir mısrada, koştum soyut savaşlarıma

Nakarat:
Mekan-ı Cehennem ve bir rhyme,
Bir baseline ve bir drum,
Bir mısra ve verse’ün büyüsü tüm bu kompozisyon
Örs dövüldü sesini duy izlerimde bir melek,
Raziel ; nisroc adına gizlediğim asalet !..